تب من رنگ شقایق تو دشت بی نشونه

هستی رو یکسره باختم

سوختن و موندن و ساختن

اول عاشقی اینه آخر عاشقی اونه

اون می گفت برام می میره

اون که می گفت از محبت تا منو از من بگیره

دیگه تو نگاه گرمش واسه من حرفی نمونده

بارون محبتی نیست دیگه قلبش یه کویره

روزی روزگاری داشتیم شوق انتظاری داشتیم

توی شهر عاشقی

پاییز و بهاری داشتیم

تو دیار بی کسی ها گل آرزو می کاشتیم

واسه ی یه لحظه دیدن دل بی قراری داشتیم

آشیونه رو به هم ریخت بازی دست زمونه